Gökler benim yerime ağladı o gece,
Ve rüzgar benim yerime vurdu şehrin yüzüne,
Onu terk ederken sessizce.
Arkada bıraktıklarımı düşünürken
Düşlerle karışık, bir umut ve bir kıvılcım.
Dokunsalar bağıracaktım:
Yarattığınız cehennemi hakettiniz diye!
Köpürdükçe deniz dalgaların ardından
Salyası akmış bir canavar belirdi.
Bütün düşlerimle beslenen, o yeşil pislik
Sırıtırcasına uğurladı beni.
Neyin pahasınaydı bu rezalet?
Nasıl bir hastalıktı ki bu, çaresiz?
Gençliğim miydi ölen,
Yoksa umutlarım mı?
İlk yorum yapan siz olun